De voorbije jaren is de rust teruggekeerd in mijn leven. Een vaste relatie en een stabiele vriendengroep hebben daar voor gezorgd. Maar die rust brengt ook veel tijd met zich mee, tijd om na te denken of dit nu wel is wat ik altijd al wou. Want er is altijd het gevoel dat er meer moet zijn, dat ik beter zou moeten kunnen.
Je bent zo groot en je houd jezelf zo klein! Met deze boodschap werd ik naar Veronique Wittezaele getrokken op de spirituele beurs. Antwoorden op wie ben ik, wat kan ik nog meer zijn dan wie ik nu al ben- daar was ik naar op zoek. Helaas bleef ik op mijn honger zitten. Want verder dan wat vage uitspraken dat ik naar mijn hart moet luisteren en meer moet voelen in plaats van denken, kwam het helaas niet. Daar gaat je €50 dan.
Eerder volgde ik ook al workshops bij unleashing of potential, met hetzelfde doel om meer tot mezelf te komen, te weten wat ik nu echt wil in dit leven. Wat ik daar meekreeg waren vooral mooie boodschappen die mij tot verder nadenken zetten.
Zoals dat we allemaal een miniplaneet zijn, die te maken krijgen met uitbarstingen, mist en overstromingen. En dat op die planeet 4 grondstoffen aanwezig zijn, waarbij het belangrijk is dat deze in evenwicht zijn. Zo heb je het mentale waarbij we reflecteren en nadenken over de toekomst, maar we kunnen ook teveel in het mentale zitten waardoor we gaan twijfelen en piekeren. De tweede grondstof is dan het fysieke, wat gaat over de dingen die we doen in ons leven. Hier is een goede balans tussen ik wil en ik moet belangrijk. Want als deze grondstof uit balans is, hebben we het gevoel dat het leven een opeenstapeling is van zaken die we moeten doen. Het emotionele is de volgende grondstof. Deze moet vooral in beweging zijn zodat spanning en ontlading elkaar vlot afwisselen. Hiervoor is het van belang dat we uitlaatkleppen hebben. De laatste grondstof is het spirituele wat staat voor de connectie en verbinding met onszelf. Het ontdekken van wie we zijn en waar we voor staan.
Vooral die laatste, het spirituele heb ik het minste voeling mee en ik was niet de enige, want slechts één iemand in de groep gaf aan een goede balans van deze grondstof te bezitten. En daar hadden ze een goede uitleg voor. We passen ons namelijk veel te veel aan, aan anderen, maar ook aan de verwachtingen die aan ons gesteld worden. We zijn vergeten wie we ooit geweest zijn, doordat we de weg van een ander gevolgd hebben. Mooie woorden met een grote kern van waarheid. En ons belangrijkste motief hiervoor is dat we erbij willen horen. We maken een aangepaste versie van onszelf die erbij hoort, omdat onze kwetsbaarheid probeert te overleven.
Het is dus belangrijk om jezelf terug te ontdekken. Maar hoe dat is voorlopig nog een zoektocht.
Reactie plaatsen
Reacties