Tijdens mijn tienerjaren kreeg ik voor het eerst te maken met psychische problemen. Van de één op de andere dag werd ik volgepropt met pillen. Op een bepaald moment moest ik zestien pillen nemen als ontbijt. Walgelijk!
Als tiener had ik er geen idee van waar die pillen allemaal voor dienden. In de ban van de vele kleurtjes, nam ik ze zonder al te veel vragen in. Met ouder worden, kwam steeds meer het besef hoe schandalig dit is en de dokters komen er zomaar mee weg!
Zo kreeg ik onder andere antipsychotica om te slapen, terwijl ik geen slaapproblemen of psychoses had. Ik heb al van kleins af aan heel levendige dromen. Nachtmerries volgens de dokters, dus ik had een slaapprobleem.
Ik moest steeds meer pillen nemen om de bijwerkingen van de andere te maskeren, die op hun beurt opnieuw andere bijwerkingen gaven. Tot zelfs anti-epileptica, terwijl ik nog nooit een epileptische aanval deed of daar sprake van was dat ik dat zou doen.
Om dan nog maar te zwijgen over de vreselijke bijsluiters, die vertellen dat je deze medicatie in geen geval onder de achttien jaar mag nemen. Dat het woedeaanvallen en agressie uitlokt. Gevaar voor extreme suïcide gedachten en nog veel meer. Geen wonder dat ik soms onhandelbaar was.
Uiteindelijk werd alle medicatie geschrapt op een paar na. tientallen jaren bleef ik de antipsychotica nemen omdat ik zonder niet meer kon slapen. Totdat ik als jong volwassene research deed naar de gevaren van dit ‘dodelijkste medicijn’ op de markt. Toen de dokters mij dit gaven, was er nog amper onderzoek gedaan naar de langetermijneffecten. Nooit zal ik weten of mijn vele medische klachten nu, uitgelokt werden door deze medicatie.
Stoppen was in ieder geval geen makkie, maar ik wou dat vergif niet langer in mijn lijf. Het was afkicken met vreselijke bijwerkingen tot gevolg. Opeens begon ik lichtflitsen te zien die er niet waren en had ik schrik dat ik nu opeens wel psychotisch zou worden. Nieuwe pillen werden voorgeschreven als vervanging voor het slapen en mijn ‘aanleg’ voor depressies te temperen.
Afkicken was geen lachertje, maar nieuwe medicatie opbouwen evenmin. Ik was een maand lang doodziek en psychisch zat ik heel diep. Terwijl ik mij daarvoor net goed voelde, maar de bijsluiter gaf aan dat dit ‘normaal’ was.
Ondertussen ga ik alweer enkele jaren door het leven met dagelijks gebruik van deze medicatie. Echter zijn het geen happy pillen, die het leven vrolijk maken. Integendeel. Mijn energielevel was de voorbije jaren op z’n laagst. Ik was nooit echt meer mijn enthousiaste zelve. Ik voelde mij afgevlakt en vooral dan op de goede momenten.
Toen ik vorig jaar na mijn relatiebreuk opnieuw in een depressie belandde, werd mijn dosis verdubbeld. Op enkele maanden tijd kwam ik 15 kg bij. Het werd opeens duidelijk wat de grote boosdoener was van mijn gewichtstoename de jaren daarvoor.
Mijn doel voor dit jaar stond dan ook al een lange tijd vast. Dit jaar ga ik ontpillen! Tegen advies in van de dokters helaas. Toch wil ik nu als volwassen vrouw baas kunnen zijn over mijn eigen lichaam. Ook omwille van mijn kinderwens, wil ik graag pilvrij zijn wanneer ik beslis om aan kinderen te beginnen.
Reactie plaatsen
Reacties