Gevangen in herinneringen
Haat, liefde
Het einde is nabij
Ik kan niet blijven vechten voor iets dat niet meer is
Waar is de liefde, die ooit jouw ogen deden stralen
Waar is het vertrouwen, mijn veilige haven
Mijn nieuwe ik
Waar moet ik ze gaan zoeken
Zo moe van steeds opnieuw proberen
Hoeveel tijd heb ik nog
Ik geloof niet in een wonder
Ik weet dat ik jou moet vergeten
Waarom kan ik niet gewoon spijt hebben van jou
Jij en ik
Dat was vuur
Je liet zoveel goede herinneringen achter
De vlam uitgedoofd, de stilte oorverdovend
Het was zoveel gemakkelijker als ik je kon haten
De dagen nog steeds donker
Door lockdown gevangen in een leegte
Ik vertel mijn hart te liegen
Toch wou ik dat je nog bij me was
Je had zoveel woorden
De leugens kwamen vloeiend uit jouw mond
Het was altijd jij en ik
Het was ik en jij voor altijd
Nu is er niets. Voor altijd?
Reactie plaatsen
Reacties