Vallen en opstaan zo kan ik de laatste maanden wel beschrijven. Het lijkt een strijd die ik niet kan winnen. Mijn energie raakt op. Hoelang kan iemand doorgaan?
Zeven maanden zijn we uit elkaar. Eén maand hielden we het vol als vrienden. Eén maand waar de connectie beter voelde dan ooit. Zes maanden is het strijden. Strijden om een woordje uitleg, strijden om een beetje duidelijkheid. Strijden voor respect, strijden voor menswaardigheid.
Hij heeft mij kanten laten zien waarvan ik niet wist dat hij ze in zich had. Zo duister, zo donker. Wie is die man? Het lukt mij niet te haten. Hij duwt het mes steeds dieper. Toch kan ik niet loslaten.
Vallen en weer opstaan. Zet ik twee stappen vooruit, duwt hij mij er weer tien achteruit. Hij wil mij breken. Ik ben gebroken. Wanneer houdt dit op?
Ik verdien rust. Ik verdien beter. Ik moet nu aan mezelf denken. De mensen, ze zeggen steeds hetzelfde. Ze hebben gelijk, maar ik blijf hunkeren naar een beetje van hem. Een beetje begrip, een beetje empathie.
Ik gun hem de wereld, ik gun hem de liefde. Ik wil dat hij gelukkig wordt. Hoe kan het dat dit niet wederzijds is? Drie jaar heeft hij van mij gehouden. Waar is dat naar toe? Hoe kan het dat iemand zoveel woede voelt omdat ik mij ongelukkig voel?
Vallen en opstaan. Steeds blijven doorgaan. Ik kom er wel. Ooit ben ik sterk genoeg om jou de deur te wijzen.
Reactie plaatsen
Reacties