Het is tijd om aan bepaalde mensen geen woorden meer vuil te maken. Schrijven lucht op. Doordat ik vooral boos was op mezelf, bleef ik mensen ophemelen die dat eigenlijk totaal niet verdienden. Ik ben er klaar mee!
Zoals je kan zien, heb ik mijn 30ste levensjaar overleefd. Het was geen gemakkelijk jaar. In deze blog kon je lezen dat er zo'n 15 jaar geleden voorspeld werd dat ik zou sterven op mijn 30ste en dat houdt je toch wel bezig...
De laatste maanden waren zo donker, was ik zo levensmoe dat ik hoopte dat het voorbij zou zijn. Eén ding nam ik me wel voor. Als ik 31 wordt, is al die drama voorbij. Dan ben ik herboren en zal ik er alles aan doen om weer gelukkig te worden.
Natuurlijk lukt dit niet vanzelf. Je bent niet opeens een ander mens omdat je een jaartje ouder bent. Er is werk aan de winkel, veel werk. Ik heb een hele reeks zelfhulpboeken klaarliggen, waarmee ik aan de slag wil. Ik kan binnenkort ook eindelijk echt beginnen met therapie. Door corona was het heel moeilijk om de juiste hulp te krijgen.
Er rust nog altijd te veel taboe op alles wat rond ongelukkig zijn te maken heeft. Er wordt van ons verwacht dat we blijven doordoen, no matter what. Gewoon een glimlach opzetten en niet laten merken dat er wat is. Gedachten aan de dood, dat mag niet. Het hoort niet.
Het voorbije half jaar heb ik in een waas meegemaakt. Ik was met mijn hoofd bij zoveel zaken, maar niet bij mijn leven. Ook mijn lichaam leedt eronder. Sinds de breuk ben ik 10kg bijgekomen. Zit ik van kop tot teen vast door alle stress. Slapen. Oooh wat heb ik veel geslapen. Het liefst van al de hele dag lang. Alles om maar niet te moeten voelen.
Nu wil ik weer leven. Ik durfde niet meer dromen. Nu kan het weer. Mijn hart leek onherstelbaar gebroken, maar het heelt elke dag een beetje.
Het voelde alsof ik zo hard had gefaald. Alle schuld zocht ik bij mezelf. Honderd keren zei ik dat het me speet, vroeg ik om een tweede kans. Ik krijg mijn tweede kans en die is zonder hem. De vraag is nu of ik hem ooit een tweede kans zal kunnen geven.
Ik heb geen goed verleden met mannen. Het is mijn valkuil om steeds de verkeerde binnen te laten in mijn hart. Het is mijn valkuil om ze daarna op te hemelen ondanks alle pijn die ze hebben veroorzaakt. Het is tijd om te herstellen van alles waar niemand ooit sorry voor zei.
Het is tijd om terug op te staan. Opnieuw controle te hebben over mijn leven en mijn geluk. Het is tijd om van mezelf te houden.
Reactie plaatsen
Reacties
Groot gelijk! Veel mensen zitten al lang in de put en corona maakte die voor heel wat mensen nog wat dieper.
Maar hoe groot de tegenslagen soms kunnen zijn, of hoe hard het leven je ook in je gezicht slaat, er is maar 1juiste weg en dat is omhoog. Het heeft geen zin om steeds dieper te graven. Omhoog 🔝. Gefeliciteerd met je hergeboorte! Je zal merken dat je nog veel moet leren,maar je zal zien dat je er nooit helemaal alleen voor staat.