Zoals jullie de voorbije maanden konden lezen in mijn blogs, ben ik heel diep gegaan. Overspoeld door zoveel emoties die de breuk met zich meebracht. Het leek alsof het nooit beter zou gaan. Soms dacht ik aan opgeven.Geghost worden door de persoon waar ik bijna 3 jaar lief en leed mee heb gedeeld, was het zwaarste dat mij in jaren is overkomen. Ondertussen zijn mijn ogen open gegaan, is mijn roze bril afgevallen. Hij was alles voor mij, maar pas achteraf zag ik hoeveel energie deze relatie mij gekost heeft. Ik heb zoveel van mezelf gegeven dat ik mijn eigen behoeftes en verlangens opzij schoof. Ik besef nu dat het beter is zo. Elk onze eigen weg. Al vind ik het wel moeilijk dat ik niets meer van hem hoor. Ik blijf om hem geven, dat zal nooit veranderen. Ik wens hem het beste.Soms moet je heel diep gaan om daarna weer te kunnen pieken. Zo voelt het toch voor mij. Ik voel dat ik aan een nieuwe periode begonnen ben. Eentje waarin ik mezelf ga terugvinden. Eentje waarin ik mezelf nu even boven de anderen stel. Soms moet je egoïstisch zijn en voor jezelf kiezen. Pas dan zal je uiteindelijk weer ten volle kunnen leven en er weer kunnen zijn voor anderen.We zijn nu 6 maanden verder. De rust in mij is teruggekeerd. De emoties eerst zo intens, zijn nu niet meer zo aanwezig. Ben ik dan nu perfect gelukkig? Neen. Ik mis hem nog steeds en het blijft zoeken naar nieuwe wegen om in te slaan. De lockdown steekt hier nog steeds een stokje voor. Mijn uitdagingen vind ik nu vooral op het werk, waar ik deze week een nieuwe functie heb gekregen. Daarnaast investeer ik ook veel in Milways, in de hoop te kunnen groeien. Ik doe zeker geen gouden zaakjes, maar ben blij dat ik iets van mezelf gecreëerd heb.
Maak jouw eigen website met JouwWeb